hrvatski

Paramyxoviridae

Porodica Paramyxoviridae (para grč. pored i myxa grč. sluz) ima dvije podporodice: Paramyxovirinae sa tri roda: Paramyxovirus, Morbillivirus i Rubulavirus ; i Pneumovininae s jednim rodom: Pneumovirus. Paramyxovirusi su pleomorfni, no ipak većinom kuglasti RNA virusi, promjera 150 nm. RNA je jednostruka, negativna i nesegmentirana. Virus ima RNA polimerazu. Nukleodapsida je helična promjera 13-18 nm. Unutarnji protein virusne ovojnice označen je s M (Slika 1). Ovojnica virusa je lipoproteinska, a s nje strše dvije vrste glikoproteinskih izdanaka veličine 8-12 nm. Pomoću jednog od njih virus se veže za stanicu domaćina i ujedno je zajednički nosilac hemaglutinina i neuraminidaze, te je označen s HN. Virusi roda Paramyxovirus imaju hemaglutinin i neuraminidazu, roda Morbillivirus imaju hamaglutinin u ovojnici, ali ne i neuraminidazu, dok virusi roda Pneumovirus nemaju niti jedno od ovih svojstava, a njihov izdanak se označava s G. Drugi nastavak posreduje staničnu fuziju i nosilac je hemolitičkih svojstava, a označen je s F. Protutijela protiv hemaglutinina i neuraminidaze blokiraju prodor virusa u stanicu, dok protutijela protiv F-proteina spriječavaju širenje virusa iz stanice u stanicu. Nedostatak F-proteina u formalinom inaktiviranoj vakcini protiv ospica i respiratornog sincicijskog virusa (RSV) doveo je do paradoksnog i štetnog učinka vakcine iz ranih 60-tih godina. Virusi ove porodice su genetički stabilni tj. ne događaju se genetičke rekombinacije. Ovi virusi su jako osjetljivi na zagrijavanje, organska otapala, neionske detergente, formaldehid i oksidirajuća sredstva. Umnožavanje. Virus se adsorbira na stanične receptore, te ulazi u stanicu fuzijom virusne ovojnice i stanične membrane. Replikacija virusa se odvija u citoplazmi stanice, te se tu stvaraju virusne nukleokapside. Ovojnicu virus stječe na staničnoj membrani na kojoj virus pupa. Uglavnom infekcija dovodi do lize stanice, ali su česte i perzistentne infekcije.

Paramyxoviridae

nije evidentirano