hrvatski

Motiv krizmona i Kalvarije na ranokršćanskim plutejima sa zadarskog područja

Od najranijih vremena kršćanstva motiv križa postao je njegov najčešće uprizoreni simbol. Iako križ predstavlja samu kršćansku vjeroispovijest, odnosno Kristovu muku i smrt, taj jednostavni grafički prikaz pridružen nekim drugim motivima može sadržavati više značenja. Tako može predstavljati pobjedonosni znak bitke (Konstantinov križ), znak ili simbol života (križ s florealnim motivima), uzdignut na brdu označava Kalvariju, brdo Isusove smrti u Jeruzalemu, a crux gemmata svečani križ optočen draguljima koji se nosi na čelu procesije. Uz njih postoji još nekoliko tipova križeva, no upravo su ti obrađeni u prilogu jer pokazuju osnovnu liniju geneze u ikonografskim varijantama križa. Krizmon je jedan od najučestalij ih tipova križa vezan uz carski status, križ kao simbol života u sebi sadrži eshatološku ulogu, a Kalvarija i crux gemmata, iako označavaju geografsku ulogu, simboliziraju kako utjecaj bizantskih careva tako i eshatološki značaj. Potonji tipovi – motiv brda Kalvarije i crux gemmata – detaljnije su razmatrani budući da su likovno uprizoreni na nekim dijelovima sakralnog inventara iz ranokršćanskog doba na sjevernodalmatinskom području. Glavni izvori nastanka križeva Kalvarije i onog optočenog draguljima pronađeni su u patrološkim citatima Ivana Zlatoustoga, Teodora Mopsuestijskog, Venancija Fortunata, odnosno u donacijama istočnih areva – Konstantina Velikoga, Teodozija II., Tiberija II. i Justina II., koji posebnom aklonošću njeguju te naglašavaju spasenjsko-žrtveni karakter križa. Zanimljivo je da u primjeri likovna uprizorenja s motivom Kalvarij e, odnosno crux gemmata, većinom koncentrirani na carigradskom području, u sjevernoitalskoj regiji i na širem dalmatinskom eritoriju. To ujedno upućuje na isti izvor takva tipa ikonografije, a on se opet čituje na Istoku u bizantskoj liturgiji.

križ ; crux gemmata ; Kalvarija ; stablo života ; obred

nije evidentirano