hrvatski

Antioksidativni potencijal fenolnih kiselina

Oksidativni stres danas povezujemo s nastankom brojnih patoloških procesa i čitavog niza oboljenja poput karcinoma, dijabtesa, upalnih, kardio-vaskularnih i neurodegenerativnih bolesti. Prekomjerno stvaranje kisikovih spojeva te nastala oštećenja stanica i tkiva mogu se ublažti unosom prirodnih antioksidansa, među kojima se ističu polifenolni spojevi. Dosadašnja znanstvena istraživanja ukazala su na brojne biološke učinke fenolnih kiselina. U okviru ovog rada provedeno je usporedno istraživanje antioksidativnih svojstava šest hidroksibenzojevih (p-hidroksibenzojeva, salicilna, galna, vanilinska, izovanilinska i siringična) i osam hidroksicimetnih kiselina (ružmarinska, klorogenska, p-kumarinska, o-kumarinska, kavena, ferulična, izoferulična i sinapinska). Primijenjene su spektrofotometrijske metode određivanja sposobnosti keliranja i redukcije iona željeza, hvatanja slobodnih radikala te ukupnog antioksidativnog kapaciteta. Ustanovljena su različita antioksidativna svojstva istraženih fenolnih kiselina koja su ovisila o njihovim strukturnim obilježjima, uključujući broj, vrstu i položaj supstituenata na benzenskoj jezgri. Sposobnost keliranja dokazana je samo za p-hidroksibenzojevu ((IC50 = 34, 17 µg/mL) i salicilnu kiselinu (IC50 = 63, 30 µg/mL). Među hidroksibenzojevim kiselinama najbolja redukcijska svojstva imala je galna kiselina (IC50 = 1, 25 µg/mL), dok je ružmarinska kiselina bila najučinkovitija hidroksicimetna kiselina (IC50 = 1, 97 µg/mL). Najbolju sposobnost hvatanja DPPH slobodnog radikala pokazale su galna (IC50 = 0, 24 µg/mL) i kavena kiselina (IC50 = 0, 36 µg/mL), a za njih je ujedno određen i najveći ukupni antioksidativni kapacitet izražen kao ekvivalent vitamina C. Dobiveni rezultati ukazali su na veliki antioksidativni potencijal fenolnih kiselina i potrebu daljnjih istraživanja njihove uloge u smanjenju oksidativnog stresa.

Oksidativni stres; antioksidansi; fenolne kiseline

nije evidentirano