hrvatski

Priprema biokatalizatora

Divlji sojevi mikroorganizama sadrže niske koncentracije enzima te ih nije moguće koristiti kao primarni izvor enzima za industrijsku primjenu. Sama izolacija enzima iz divljih sojeva mikroorganizama predstavlja mukotrpan posao koji obično rezultira slabim iskorištenjem. Primjena metoda genetičkog inženjerstva (tehnologije rekombinantne DNA) omogućuje značajno povećanje koncentracije postojećeg enzima u stanici, ali i proizvodnju enzima kojeg divlji soj uopće ne proizvodi. Pritom se najčešće provodi prekomjerna ekspresija gena koji kodira za željeni enzim, a istovremeno je i moguće olakšati izolaciju i pročišćavanje enzima. Osim toga, metodama genetičkog inženjerstva moguće je željeni enzim učiniti pogodnijim za određeni industrijski proces, primjerice povećanjem njegove stabilnosti, aktivnosti, enantioselektivnosti i specifičnosti za određeni supstrat. Stoga genetičko inženjerstvo značajno skraćuje vrijeme razvoja industrijskog katalizatora, te omogućava da se enzim prilagodi industrijskim zahtjevima, umjesto da se industrijski proces prilagođava enzimu. Standardne tehnike molekularne biologije, koje će biti prezentirane u ovom radu, bile su korištene za pripremu novih biokatalizatora: halogenhidrin- dehalogenaze i Dfruktoza-6-fosfat aldolaze.

biokatalizator ; tehnologija rekombinantne DNA ; pročišćavanje proteina

nije evidentirano