hrvatski

Problem ideologije u suvremenoj sociološkoj teoriji: akcijska i strukturalna perspektiva

Opći okvir rada je odnos između akcije i strukture kao konceptualnih pretpostavki za izgradnju sociološke teorije. Suvremene rasprave insistiraju na multidimenzionalnosti teorije, to jest na analitičkom razlikovanju i eksplanatornom povezivanju akcije i poretka (strukture), kao i na potrebi uvažavanja kako &#8220 ; materijalnih&#8221 ; tako i &#8220 ; idealnih&#8221 ; faktora u sociološkoj eksplanaciji. U radu se zastupa kolektivističko (&#8220 ; emergentističko&#8221 ; ) shvaćanje društvenog poretka (što je osnovna differentia specifica sociologije), multidimenzionalno shvaćanje akcije (kao racionalne i nonracionalne, ali ne zanemarujući niti afektivnu dimenziju) te analitički pristup odnosu između makro i mikro razina društvene zbilje. Problem ideologije stavljen je u kontekst kulture, tako da se u radu zastupa simbolička koncepcija ideologije. Ideologija je određena kao dio kulture, odnosno kao simboličke forme i simboličke prakse, s posebnim naglaskom na njihove funkcije. Umjesto epistemološki orijentiranog suprotstavljanja znanosti i ideologije i kritičkog shvaćanja ideologije kao &#8220 ; lažne&#8221 ; ili &#8220 ; krive&#8221 ; svijesti, u radu se nastoje afirmirati i pozitivne funkcije ideologije &#8211 ; integracija i izgradnja identiteta. Kritička interpretacija klasičnih i suvremenih stajališta organizirana je u dvije cjeline. Teza o dominantnoj ideologiji povezana je s Marxovim i marksističkim teorijama ideologije (Gramsci, Althusser, Horkheimer, Adorno, Marcuse, Habermas). Teorije o društvenom poretku zasnovanom na zajedničkoj kulturi razmotrene su na osnovi Durkheimovih, Weberovih i Parsonsovih stajališta i njihovih suvremenih komentara koji pokazuju neophodnost reaktualizacije klasične sociološke tradicije za napredak sociološke teorije. Na kraju su u kontekstu akcije i strukture kao temeljnih pretpostavki sociološke teorije razmotrena shvaćanja ideologije Niklasa Luhmanna, Anthonyja Giddensa i Pierrea Bourdieua. Premda se u radu naglašava važnost pozitivnih funkcija ideologije, na kraju se zaključuje da sociologija, zahvaljujući specifičnosti svojih metoda i samorefleksivnosti, može i mora biti kritička znanost, a to znači i imanentna kritika ideologije.

ideologija; sociološka teorija; akcija; struktura

nije evidentirano