hrvatski

Stabilnost bukovo-jelovih šumskih ekosustava u nacionalnom parku Plitvička jezera

Šumski ekosustavi zauzimaju oko 75% površine Nacionalnog parka Plitvička jezera. Oni značajno utječu na hidrološke odnose cijelog sustava Nacionalnog parka. Stabilni šumski ekosustavi osiguravaju uravnoteženost proizvodnje biomase i trajno osiguranje općekorisnih funkcija šuma od kojih je najvažnija hidrološka funkcija šuma. Međutim, zbog djelovanja različitih nepovoljnih čimbenika, dolazi do narušavanja njihove stabilnosti, što se može procijeniti po intenzitetu propadanja stabala glavnih vrsta šumskog drveća. U radu u obrađeni intenziteti propadanja stabala obične jele na devet lokaliteta. Najveći intenzitet propadanja je utvrđen na lokalitetu Medveđak – Plitvički klanac na nadmorskoj visini od 625 m i iznosio je oko 78% u odnosu na drvnu masu obične jele, odnosno 37, 5% u odnosu na ukupnu drvnu masu sastojine. U prašumskom rezervatu intenziteti propadanja obične jele za iste odnose su bili od 11-13%, odnosno 5-6%, što je oko 2, 5 do 7 puta manje od sastojina s ekstremnim i značajnim propadanjem. Najmanji intenziteti su utvrđeni u sastojinama s kojima se ranije gospodarilo. U radu su raspravljeni uzroci i posljedice katastrofalna propadanja stabala obične jele. Na temelju usporedbe intenziteta propadanja stabala u prašumskom rezervatu i sastojinama s kojima se ranije gospodarilo, iznesene su preporuke za provođenje zaštitnih, sanitarnih, i uzgojnih mjera u svrhu očuvanja stabilnosti šumskih ekosustava zahvaćenih propadanjem, sprječavanje degradacije staništa i sastojine, te osiguranja općekorisne funkcije šumskih ekosustava.

bukovo-jelovi šumski ekosustavi; intenzitet propadanja; Plitvička jezera

nije evidentirano