hrvatski

Emocionalna inteligencija: teorija, operacionalizacija, primjena i povezanost s pozitivnom psihologijom

Emocionalna inteligencija je pojam koji se posljednjih petnaest godina često spominjao u psihološkoj, ali i široj općoj javnosti. Naziv, definiranje i prva istraživanja emocionalne inteligencije vezuju se uz imena dvojice autora Johna Mayera i Petera Saloveya, koji su svojstveno znanstvenoj metodologiji pomalo, ali sustavno razvijali modele i instrumentarij za procjenu EI. U području mjerenja individualnih razlika u emocionalnoj inteligenciji najčešće se spominju dva pristupa: a) samoprocjene vlastitih sposobnosti i b) ispitivanje emocionalne inteligencije testovima uratka. U Hrvatskoj je razvijeno nekoliko skala samoprocjene (Takšić, 2002b ; Takšić, 2004). Prvi poznati test emocionalne inteligencije je Multifaktorska skala EI (MEIS ; Mayer, Caruso, Salovey, 1999), čije su nedostatke autori otklonili u drugoj bateriji testova MSCEIT (Salovey, Mayer, Caruso i Lopez, 2001). Na našem području objavljeno je nekoliko testova različitih sposobnosti iz modela emocionalne inteligencije (Arar, Takšić i Molander, 2000 ; Kulenović, Balenović i Buško, 2001 ; Takšić, Harambašić i Velemir, 2004). EI je najbliža konceptima kristalizirane inteligencije, tako da se razvija tijekom života i s iskustvom pojedinca. Ta saznanja su poslužila kao osnova za mnoge programe razvoja emocionalnih sposobnosti i vještina za raličite skupine ljudi (djecu i odrasle) koji se kreiraju diljem svijeta. Zbog nastojanja da otkrije i istakne pozitivne osobine pojedinaca, emocionalna inteligencija je od početka zastupljena u pozitivnoj psihologiji.

emocionalna inteligencija; pozitivna psihologija; upitnici emocionalne kompetentnosti; testovi EI; UEK-45

nije evidentirano