hrvatski

Ekspresionizam i hrvatski roman

U raspravama o književnom ekspresionizmu začuđujuće je mala pozornost posvećivana fenomenima ekspresionističke prozne produkcije. Razloge takvoj situaciji nije teško otkriti. Narativni oblici teško su se uklapali u eskpresionističku poetiku koja se temelji na antimimetizmu, eksplozivnom intenzitetu, ekstazi, težnji prema apstrakciji. Tim su se načelima mogle nešto bolje prilagoditi kraće prozne forme, poput novele ili proznog fragmenta, dok je strukturna organizacija romana bila izrazito nepogodna za praktične manifestacije novoga stila. U članku se korpus proznih djela hrvatske književnosti koja sadrži bitne ekspresionističke signature: vizionarnost, dijaboličnu fantastičnost, atomizaciju, dramsko-lirski simultanizam, ekstazu, poetiku krika. Predlaže se i tipološko određenje tih djela u dvije grupe: ekspresionističku prozu socijalno-aktivističke orijentacije (Krleža, Cesarec) i apstraktnu ekspresionističku prozu (Galović, Donadini, Kulundžić, Strozzi).

hrvatski roman; ekspresionizam

nije evidentirano