hrvatski

Izvanbolnički meticilin-rezistentni Staphylococcus aureus - molekularna evolucija, karakteristike i značenje

Meticilin-rezistentni Staphylococcus aureus (MRSA) predstavlja značajan medicinski problem s kojim se bolnice suočavaju već desetljećima ; njegova pojava u izvanbolničkoj sredini 90-tih godina prošlog stoljeća otvara međutim novo poglavlje i u izvanbolničkim infekcijama. Izvanbolnički MRSA razlikuje se od bolničkoga po genotipskim i fenotipskim svojstvima. Tipično za izvanbolničke MRSA je da su osjetljivi na većinu ne-beta-laktamskih antibiotika. Uzrokuju infekcije u mlađih, prethodno zdravih ljudi a najčešće su uzročnikom teških infekcija kože i mekih tkiva kao i teških, nekrotizirajućih pneumonija. Kromosomalna kaseta koja sadrži mecA gen odgovoran za rezistenciju na beta-laktamske antibiotike (SCCmec) u izvanbolničkh izolata je tipa IV ili V, manja je od SCCmec tipičnih za bolničke izolate (SCCmec I, II, i III). Tipično je za veliki dio izvanbolničkih MRSA posjedovanje gena za Pantone-Valentine leukocidin (PVL). U dijagnostici izvanbolničkih MRSA koriste se standardne laboratorijske metode a u ugroženoj populaciji moguće je primijeniti brze molekularne metode za ciljano liječenje i sprečavanja širenja izvanbolničkih MRSA izolata.

Staphylococcus aureus - genetika; učinci lijeka; izolacija; izvanbolničke infekcije - mikrobiologija; dijagnostika; epidemiologija; stafilokokne infekcije - mikrobiologija; dijagnostika; epidemiologija; bekterijski kromosom - genetika; molekularna evolucij

nije evidentirano