hrvatski

Dijagnostika i terapija sindroma frontalnog režnja - prikaz slučaja

Prema DSM-IV klasifikaciji "sindrom frontalnog režnja" obuhvaća promjenu ličnosti izazvanu općim medicinskim stanjem. Uz nekonzistentnost upotrebe termina postoji i problem kliničkog ispitivanja i kvantitativnog mjerenja funkcija frontalnog režnja. Sve se češće koristi termin "poremećaj izvršnih funkcija". Frontalni režanj zadužen je za skup kognitivnih vještina odgovornih za planiranje, započinjanje, izvršenje i kontroliranje kompleksnih ciljanih radnji, a također i za radnu memoriju, obnavljanje memorije i meta-kognitivne funkcije. Ovisno o tome koji je moždani krug režnja zahvaćen, dolazi do manifestacije različitih simptoma. Osnovne skupine simptoma uključuju dezorganizaciju, dezinhibiciju i apatiju. Cilj ovog prikaza je ukazati na problem dijagnosticiranja sindroma frontalnog režnja, osobito ako se pojavljuje istovremeno uz somatsku bolest. Pri tome je važna individualna primjena medikamentozne terapije, te uzimanje u obzir svih čimbenika koji mogu utjecati na tijek bolesti. Kod prikazanog bolesnika početni simptomi bili su lijevostrana hemipareza, dizartrija, dvoslike i smetnje kooordinacije. Uskoro dolazi do uvećanja limfnih čvorova, te razvoja febriliteta. Početno je postavljena sumnja na reaktivno povećanje limfnih čvorova nakon respiratornog infekta. MS CT prsnog koša pokazao je uvećane limfne čvorove medijastinuma. Biopsijom je pokazano da se radi o "small cell carcinoma". Nakon toga dolazi do razvoja toničko-kloničkih konvulzija, agitacije, smetenosti, afazije, apraksije i agrafije. EEG je bio difuzno dizritmički i paroksizmalno promijenjen. MR mozga pokazao je specifičnu bilateralnu atrofiju frontalnih režnjeva koja može odgovarati jednoj od specifičnih demencija. Diferencijaino dijagnostički pokušalo se razlučiti da li je psihičko stanje posljedica somatskog stanja ili bolest "per se", te da li je psihičko stanje proces koji je započeo prije somatske bolesti ili je pogoršano somatskom bolešću. CT nije pokazao promjene koje bi odgovarale sindromu frontalnog režnja, već MRI, a bolesnik je dobro reagirao na visoke doze fenobarbitona i diazepama. U prikazanom slučaju radilo se o mješovitoj klinička slika koja je bila komplicirana toničko-kloničkim konvulzijama. Diferencijalno dijagnostičko razlučivanje omogućilo je primjenu ciljane farmakoterapije. EEG i klinički simptomi se stabiliziraju, te je omogućena primjena kemoterapije.

frontalni režanj; dijagnoza; terapija

nije evidentirano