hrvatski

Antitijela na oksidirani LDL i završni proizvodi neenzimskog glikoliziranja u šećernoj bolesti

Patogeneza kroničnih komplikacija šećerne bolesti povezana je s biokemijskim poremećajima koji su potaknuti oksidativnim stresom i procesom neenzimskog glikoziliranja. Postojanje antitijela na oksidirani LDL (oxLDLab) u plazmi, može se tumačiti kao biološki znak oksidativnog procesa koji se zbiva in vivo. Svrha je našeg rada bila ispitati titar oxLDLab i cirkulirajuće proizvode neenzimskog glikoziliranja (AGE) u populaciji dijabetičkih bolesnika, sa i bez klinički utvrđene mikroangiopatije. Ispitivane skupine bolesnika nisu se razlikovale prema dobi, trajanju bolesti, regulaciji glikemije i profilu lipoproteina. Materijal i metode: Bolesnici s inzulin neovisnim oblikom bolesti bez komplikacija (n=65) i s nefropatijom (n=27), te normolipemična kontrolna skupina zdravih ispitanika (n=25). IgG antitijela na oxLDL određivana su ELISA tehnikom koristeći malondialdehid-LDL kao antigen. Proizvodi glikoziliranja (AGE) u serumu mjereni su kompetitivnom ELISA s poliklonalnim AGE antitijelima. Rezultati: Titar autoantitijela na oxLDL bio je značajno viši u obje skupine dijabetičkih bolesnika nego li u zdravih ispitanika (32.2ą5.5 vs 20.1ą4.8 AcU/ml, p<0.001). Bolesnici s nefropatijom imali su viši titar oxLDLab nego bolesnici bez komplikacija (34.8ą8.6 vs 28.1ą7.3 ; p<0.05).Zabilježena je značajna pozitivna korelacija između oxLDLab i omjera albumin/kreatinin u urinu (r=0.46, p<0.05). Međutim nije bilo korelacije titra oxLDLab sa klasičnim lipoproteinskim parametrima niti s trajanjem bolesti. Koronarnu bolest srca imalo je 5 bolesnika i njihov je titar oxLDLab bio 20% viši nego u bolesnika s nefropatijom. U svih je dijabetičkih bolesnika zabilježena negativna korelacija oxLDLab i parametara glikozilacije (oxLDLab vs HbA1c, AGEs ; r= -0.25, r= -3.3 ; p<0.001). Razina AGE u serumu bolesnika s nefropatijom bila je viša nego u skupini bez komplikacija dijabetesa (54.1ą13 vs 47.1ą14, p<0.05). U svih je dijabetičkih bolesnika zabilježena značajna korelacija između ranog (HbA1c) i završnih proizvoda neenzimskog glikoziliranja (HbA1c vs AGEs p<0.0001). Iz rezultata se može zaključiti da su procesi oksidacije i neenzimskog glikoziliranja intenzivniji u podskupini NIDDM bolesnika s nefropatijom. Stoga bi ova skupina dijabetičkih bolesnika mogla biti izloženija povečanom riziku od makrovaskularne bolesti.

Oksidirani LDL; glikoziliranje; dijabetes

nije evidentirano