hrvatski

Demogeografski aspekti suburbanizacije Hrvatske - primjer riječke aglomeracije

Rad se bavi demogeografskim aspektima suburbanizacijskih procesa u okolicama velikih hrvatskih gradova, Zagreba, Splita, Rijeke i Osijeka, s naglaskom na razdoblje od 1991. do danas. Zagrebačka, splitska, riječka i osječka aglomeracija definirane su kao socioekonomske gradske regije koje čine centralni gradovi Zagreb, Split, Rijeka i Osijek i njihove okolice, koje su pod utjecajem centralnih gradova doživjele određeni stupanj homogenosti socioekonomske preobrazbe. U radu se analiziraju demografski razvoj i biodinamička obilježja centralnih gradova i okolica, socioekonomska, fizionomska i funkcionalna preobrazba naselja okolice te utjecaj migracije i dnevne cirkulacije na razvoj gradskih regija. Iako je suburbanizacija proces koji se u okolicama hrvatskih većih gradova pojavio još 1960-ih, njezin se intenzitet znatno pojačao nakon političkih i ekonomskih promjena 1990-ih. Jača dekoncentracija stanovništva i decentralizacija radnih mjesta iz centralnih gradova u okolicu, što se ogleda u jakoj preobrazbi naseljâ okolice, posebice onih koja su u neposrednoj blizini centralnoga grada ili satelitskih naselja te onih uz glavne prometne smjerove. Centralni gradovi gube stanovništvo zbog prirodnog smanjenja stanovništva i negativne migracijske bilance, a naselja suburbanog pojasa rastu zahvaljujući doseljavanju iz centralnoga grada i drugih krajeva zemlje te prirodnom prirastu stanovništva. U radu su izneseni i rezultati empirijskog istraživanja provedenog u naseljima riječke okolice u prosincu 2006.

gradska regija; suburbanizacija; migracija; preobrazba; doseljavanje; centralni grad; okolica

nije evidentirano