hrvatski

Uloga nuklearnog faktora kappa b u regulaciji angiogeneze u multiplom mijelomu

Ciljevi istraživanja: Multipli mijelom (MM) je B-stanična neoplazma obilježena multifokalnom infiltracijom koštane srži s malignim plazma stanicama. Molekularna je osnova bolesti nejasna. Angiogeneza, kao biološki fenomen stvaranja novih krvnih žila, prisutna je u koštanoj srži kod raznih plazma staničnih poremećaja i posebno je značajna karakteristika aktivnog MM. Zbog toga se inhibicija tumorske angiogeneze pokazala kao obećavajući pristup liječenju mijeloma. Ciljevi istraživanja su bili ispitati angiogenezu i ekspresiju vaskularnog endotelnog faktora rasta (VEGF), monocitnog kemotaktičnog proteina (MCP-1) u odnosu prema nuklearnom faktoru – kappa B (NF-κ B) na molekularnoj razini, razini proteina u stanici i u plazmi bolesnika s MM. Ispitanici i metode: U istraživanje je uključeno 79 bolesnika s dijagnozom MM i s kliničkim podatcima uključujući klinički stadij bolesti, odgovor na terapiju i preživljenje. Bioptički uzorci koštane srži korišteni su za dvostruku imunohistokemijsku analizu u cilju utvrđivanja gustoće krvnih žila (MVD), Ki67 proliferacijskog indeksa te izražaja VEGF, MCP-1 i subcelularne lokalizacije NF-κ B. Krv 19 bolesnika korištena je za određivanje plazmatske koncentracije VEGF i MCP-1 ELISA metodom, dok su stanice koštane srži korištene za izolaciju plazma stanica metodom magnetske separacije ili protočnom citometrijom u cilju utvrđivanja mRNA VEGF i MCP-1 RT-PCR metodom. Rezultati: Rezultati su pokazali pozitivnu udruženost između MVD, % tumorskog infiltrata (p<0, 001), pojave atipičnih plazma stanica (p=0, 001) i kliničkog stadija bolesti (p=0, 001). Nadalje, uočena je značajna povezanost većeg MVD sa slabijim odgovorom na terapiju (p=0, 029) i kraćim preživljenjem (p=0, 04). Izražaj VEGF u tumorskim stanicama je bio značajno niži kod većeg MVD (p=0, 002). Slabija ekspresija oba citokina, VEGF (p =0, 006) i MCP-1 (p = 0, 03) bila je udružena s većim izražajem NF-κ B. U bolesnika je utvrđena veća plazmatska koncentracija VEGF u odnosu na kontrolnu skupinu (p=0, 008). Koncentracije oba citokina, VEGF (p=0, 05) i MCP-1 (p=0, 05) bile su udružene s većim % tumorskih infiltrata, a samo VEGF s većim kliničkim stadijem bolesti (p=0, 001). Vrijednosti mRNA VEGF i MCP-1 nisu pokazale udruženost s ispitivanim parametrima. Zaključci: Potvrđena je pozitivna korelacija između angiogeneze i nepovoljnih prognostičkih čimbenika te kraćeg preživljenja u MM. Koncentracije secerniranih citokina u krvi, VEGF i MCP-1, proporcionalne su tumorskoj masi i dugoročno mogu biti važan klinički pokazatelj bolesti što se daljnjim studijama mora potvrditi. Opažena obrnuta ekspresija između NF-κ B i citokina ne isključuje mogućnost njihove međusobne povezanosti u regulaciji sinteze i sekrecije ovih proteina.

angiogeneza; NF-ĸ B; VEGF; MCP-1; plazma stanice; multipli mijelom

nije evidentirano