hrvatski

Usporedba dviju metoda proračuna visokokvalitetnih višeslojnih sustava

Uspoređene su dvije metode za dizajn tankoslojnih sustava. Needle metodom se u početni monosloj ubacuje tanki sloj drugog materijala te se onda variraju debljine dok se ne dobije najmanje odstupanje od ciljne funkcije. Postupak se ponavlja do najboljeg dizajna ili željenog broja slojeva. Ova se metoda općenito smatra najboljom metodom za tankoslojni dizajn. Kad se koristi metoda varijabilnih indeksa loma, potrebno je specificirati početni broj slojeva (moguće je da se prigodom optimalizacije taj broj smanji), njihove početne debljine i početni indeksi loma. Debljine i indeksi loma se onda simultano variraju dok se ne dobije dizajn koji najmanje odstupa od ciljne funkcije. Obje su metode bile ograničene istom ciljnom funkcijom i konačnim brojem slojeva. Polazilo se od istih početnih debljina (monosloja) realnog ili virtualnog materijala, a i raspon indeksa loma za jedne i druge bio je isti. Varijabilni materijali su zatim zamijenjeni odabranim realnim koji su im bili najbliži po indeksu loma, a zatim je dizajn bio još optimaliziran. Metodom varijacije indeksa loma za odabranu ciljnu funkciju dobiveni su bolji sistemi nego needle metodom. Može se zaključiti da je metoda promjenljivih indeksa loma (inače rijetko u upotrebi) vrijedna metoda koju treba detaljnije proučiti.

tanki slojevi; optički dizajn; višeslojni sustavi

nije evidentirano