hrvatski

Ekotoksikološka karakterizacija sedimenata Riječkog zaljeva upotrebom in vitro biotestova

Upotreba in vitro bioloških testova u kombinaciji sa kemijskim određivanjem koncentracije potencijalno toksičnih spojeva pristup je koji obećava u ekotoksikologiji. Cilj ovog istraživanja bio je kvantitativno odrediti ekološki rizik na odabranim lokacijama unutar riječkog akvatorija na temelju koncentracije spojeva koji se tradicionalno određuju u morskom sedimentu poput policikličkih aromatskih ugljikovodika (PAU), polikloriranih bifenila (PKB-a) i teških metala.Također, uzorci sedimenta ekstrahirani su u diklormetan-metanolu te je određena prisutnost AhR agonista mjerenjem indukcije 7-etoksirezorufin-O-deetilaze (EROD) u ribljim PLHC-1 stanicama. Rezultati indukcije EROD aktivnosti uspoređeni su s modelnim inducerom 2, 3, 7, 8-tetraklorodibenzo-p-dioksinom (2, 3, 7, 8-TCDD) te su izraženi u 2, 3, 7, 8-TCDD ekvivalentima. Dobiveni rezultati ukazuju na izrazito visoki stupanj ekološkog rizika pogotovo na industrijskim lokacijama s vjerojatnošću toksičnog učinka i preko 95 %. Svi testirani ekstrakti inducirali su EROD aktivnost potvrđujući time prisustvo AhR agonista u svim uzorcima. Primjenom metode indukcijskih ekvivalenata utvrdilo se da se konvencionalnim zagađivalima može objasniti samo vrlo mali udio od ukupno izmjerene biološke aktivnosti. U slučaju sedimenata sakupljenih u Riječkom zaljevu, udio konvencionalnih zagađivala u ukupnoj izmjerenoj biološkoj aktivnosti kretao se od 0, 82 % za sediment uzorkovan ispred terminala za rasuti teret u Bakru do 11 % za sediment uzorkovan na području Riječke luke. Obzirom na tu činjenicu, rezultati ove doktorske disertacije upućuju da listu spojeva koji se tradicionalno određuju u morskom sedimentu u svrhu procjene ekološkog rizika treba revidirati i proširiti.

morski sediment; Riječki zaljev; ekološki rizik; CYP1A; policiklički aromatski ugljikovodici; poliklorirani bifenili; teški metali

nije evidentirano