hrvatski

Aktivnost kisele i alkalne fosfataze u bubregu šarana (Cyprinus carpio L.) nakon tretiranja magnezijem, selenom i olovom

U našim smo istraživanjima pomoću histokemijskih metoda pratili učinak subtoksičnih koncentracija elemenata na enzimatski statis lizosoma, te na transmembranski transport u bubregu. Šarani (Cyprinus carpio L.) su tretirani tijekom 80 dana niskim koncentracijama elemenata:0.1 mg Mg/L, 0.1 mg Se/L i 0.3 mg/ Pb/L, a tkivo je uzorkovano u intervalima od 7 dana. Obzirom na aktivnost kisele i alkalne fosfataze razlikuju se tri tipa kanalića. Prvi tip odgovara vratnom segmentu nefrona, drugi tip proksimalnim kanalićima, a treći tip distalnim kanalićima. Nakon tretiranja navedenim elementima kisela fosfataza vezana je uz lizosome koji su u vratnom segmentu krupni, ovalna oblika i malobrojni, u proksimalnim kanalićima su sitni i zastupljeni u velikom broju, dok su u distalnim kanalićima sitni i srednje veliki i umjereno brojni. Opisana aktivnost ne razlikuje se od netretirane skupine, te se ne mijenja bitno s produljenjem tretiranja. U tretiranih šarana, slično kao i u netretiranih, najjača aktivnost alkalne fosfataze vezana je uz luminalne membrane vratnog segmenta nefrona koji je prekriven trepetljikama. Nešto slabija aktivnost prisutna je u četkastoj prevlaci proksimalnih kanalića, dok su distalni kanalići negativni. Tijekom tretiranja ne dolazi do promjena u intenzitetu i lokaciji enzima. Pozitivna aktivnost alkalne fosfataze prisutna je u endotelu peritubularnih kapilara, a intenzitet aktivnosti povećava se proporcionalno duljini tretiranja što ukazuje na sudjelovanje kapilara u eliminaciji metala iz krvi.

Kisela i alkalna fosfataza; bubreg; metali

nije evidentirano