hrvatski

Konvencionalne i samoligirajuće ortodontske bravice kao izvor oksidacijskog stresa in vitro

Cilj istraživanja: Ispitati razlike u stupnju oksidacijskog stresa koji izazivaju konvencionalne i samoligirajuće ortodontske bravice izrađene od različitih metalnih i estetskih materijala. Materijal i metode: Mjerena je razina biljega oksidacijskog stresa 8-hidroksi-2’-deoksigvanozina (8-OHdG) u DNA kulturi stanica mišjih fibroblasta L929 nakon in vitro izlaganja umjetnoj slini kontroliranog pH 6.75±0.15 u koju su tijekom 30 dana bile potopljene bravice. Testirano je tri tipa konvencionalnih (Mini Sprint, Quantum, Inspire Ice) i četiri samoligirajućih bravica (Speed, QuicKlear, In-Ovation C i Damon 3). Tripansko modrilo je rabljeno za određivanje stanične vijabilnosti i promjena u broju stanica prije izlaganja i nakon njega. Rezultati: Nisu pronađene statistički značajne razlike u staničnoj vijabilnosti između metalnih, keramičkih i polimernih bravica te samoligirajućih bravica načinjenih od kombinacije tih materijala no vijabilnost je bila značajno viša u usporedbi s pozitivnom kontrolom (p<0.05). Safirne keramičke bravice (Inspire Ice) imale su visoku vijabilnost, najveći porast broja stanica i najniži stupanj oksidacijskog stresa. Višu koncentraciju biljega oksidacijskog stresa imale su potpuno metalne bravice (Speed i MiniSprint) i poliuretanske bravice (Quantum) u odnosu na negativnu kontrolu (p<0.05). Zaključak: Svi tipovi ortodontskih bravica, bez obzira na gradbeni material, izvor su oksidacijskog stresa in vitro, no najveći stres induciraju potpune metalne i poliuretanske bravice. Keramičke bravice pokazuju najviši stupanj biokompatibilnosti u usporedbi s polimernim i metalnim bravicama te onima načinjenima od kombinacije tih materijala.

Oksidacijski stres; Ortodontske bravice; Testovi genotoksičnosti; Testovi mutagenosti.

nije evidentirano