engleski

Cyanogenic glycosides

Cijanogeni glikozidi kemijski se mogu definirati kao β-glikozidi α-hidroksinitrila i pripadaju u jednu od najvećih i najbolje istraženih skupina sekundarnih biljnih metabolita. Široko su rasprostranjeni u biljnome svijetu te se pojavljuju u preko 2500 biljnih vrsta, uključujući vrste koje se koriste u prehrambene svrhe. Specifični biljni enzimi koji se oslobađaju prilikom oštećenja biljnog tkiva hidroliziraju cijanogene glikozide i time otpuštaju toksičnu cijanovodičnu kiselinu, šećer i keton ili aldehid. Ljudski organizam sposoban je detoksificirati manje količine cijanida, no kod konzumacije većih količina cijanogenih biljaka dolazi do trovanja cijanidima. Cijanovodična kiselina inhibira citokrom c oksidazu, terminalni enzim transportnog lanca elektrona, te time inhibira staničnu respiraciju, proizvodnju energije i dovodi do histotoksične hipoksije. Zbog visokih energetskih potreba toksični učinci cijanida najranije se zamijećuju i najintenzivniji su u centralnom živčanom i kardiovaskularnom sustavu, ali su zahvaćeni i brojni drugi organi. U područjima u kojima su cijanogene biljke poput manioke i lima graha glavne prehrambene namirnice kronično trovanje cijanidima povezuje se s patološkim stanjima poput tropske ataksijske neuropatije, spastična parapareze i tropskog dijabetesa mellitusa. Brojne analitičke metode razvijene za određivanje cijanida i njegovih metabolita u biološkim uzorcima nisu dovoljno brze da bi se opravdalo čekanje rezultata prije primjene specifičnih i učinkovitih antidota. Novija istraživanja pokazuju da bi cijanogeni glikozidi u budućnosti mogli imati važnu ulogu u terapiji malignih oboljenja.

Cyanogenic glycosides; hidrocyanic acid; cytochrome c oxidase; histotoxic hypoxia; antidotes

nije evidentirano