hrvatski

Oštećenja n. facialisa

Bellova pareza Škotski anatom Sir Charles Bell je početkom devetnaestog stoljeća opisao kliničke simptome u okviru tzv. periferne faciopareze sporadičnog tipa. Prevalencija bolesti je od 5 do 20 na 1000 stanovnika uz porast incidencije od djetinjstva prema srednjoj ili starijoj životnoj dobi a potom učestalost pada. Učestalost je jednaka za oba spola. U 7% slučajeva registrira se recidiv bolesti. Zanimljivo je da je učestalost veća na desnoj strani, gdje je prisutno 63% slučajeva. Incidencija je nešto veća od očekivane u bolesnika sa šećernom bolešću i u trudnica. Uzrok Bellove pareze nije poznat, no najčešće se spominje kao mogući uzročni čimbenik istovremena infekcija ili reaktivacija infekcije herpes simplex virusom tipa 1, na temelju čega su i donešene preporuke za terapiju aciklovirom. Potpuna klinička slika se obično razvije unutar 3 do 72 sata od početka prvih simptoma. Uz slabost mimičnih mišića vrlo čest simptom je i tupa bol u području istostranog mastoida ( u više od 50% slučajeva), a potom po učestalosti dolazi poremećeno stvaranje suza (u 33%bolesnika). Drugi mogući pridruženi simptomi su hiperakuzija i disgeuzija. Slabost mimične muskulature najčešće zahvaća cijelu polovicu lica (više od 70% slučajeva) a u 1% slučajeva slabost je obostrana.

n. facialis

nije evidentirano