hrvatski

Međumolekulsko povezivanje u aduktima kobalt(II) i nikal(II) dibenzoilmetanata

Adukti metalnih kompleksa pogodni su za istraživanje molekulskog udruživanja. Vezanjem koordinacijski nezasićenog kompleksa i adenada raznovrsnih donirajućih svojstava mogu nastati različiti oblici molekulskog povezivanja. Polimerizacija manjeg ili većeg stupnja ostvaruje se kada adirana molekula posjeduje nekoliko donirajućih mjesta koja mogu koordinirati metalni atom iste ili susjedne molekule ili kada postoje dijelovi adirajuće molekule koji ostvaruju vodikove mostove. Mogućnost različitog prostornog razmještaja adenada oko središnjeg atoma (cis- trans) uz geometriju adenda glavni su čimbenici koji određuju način povezivanja. Istraživanja su provedena na kvadratno-planarnim kompleksima bis(1, 3-difenil-1, 3-propandionato)kobalta(II) i nikla(II), dok su kao adirajuće molekule korišteni 3-aminopiridin i nikotinamid jer posjeduju više koordinacijskih mjesta. Klasičnom dinamičkom termogravimetrijom određen je sadržaj metala, a razlikovno-pretražnom kalorimetrijom praćena je termička stabilnost spojeva glede jakosti vezivanja adenada uz entalpiju taljenja kao posljedicu kristalne simetrije. Stereokemija oktaedarskih adukata s adiranim molekulama u trans položaju određena je difrakcijom rentgenskih zraka. Molekule tako koordinacijski zasićenih kompleksa međusobno su povezane u kristalnoj strukturi jačim N-H� O (291, 5 pm) za nikotinamidski adukt ili slabijim vodikovim vezama C-H� O (306, 7 i 318, 3 pm) za 3-aminopiridinski. IR spektroskopskim istraživanjem proučavan je utjecaj adenda na energiju stabilizacije ligandnog polja.

međumolekulsko udruživanje; adukti; beta-diketonati kobalta i bakra

nije evidentirano