hrvatski

Imagološka analiza književnog opusa Luigija Ficherta

U radu se prikazuju rezultati imagološke analize književnog opusa Luigija Ficherta (Zadar, 1826. – Venecija, 1899.) koja za cilj ima detekciju slika o Sebi (autopredodžbi) ali i o Drugima (heteropredodžbi), kao i recipročno ispitivanje predodžbi dviju ili više kultura, preciznije slavenske, talijanske i turske, koje u međusobnom odnosu egzistiraju, uvjetuju se i prožimaju. Analiza obuhvaća djela iz Fichertovog bogatog književnog opusa u kojima se zrcale njegovi moralni i politički nazori: spjevove La madre slava (1857.), Fidanzata immortale (1858.), La stella di Varsavia (1863.), Le notti adriatiche (1864.), Pel sesto centenario di Dante. La Slavia (1865.), La giovane Slavia (1869.), La madre triestina (1879.), Italia e Slavia. Francia e Germania (1889.), Tommaseo (1896.) ; melodramu La madre slava (1865.) ; nacionalnu tragediju Bielka di Bosnia (1876.) te povijesnu pripovijetku Veneti e Schiavoni (1864.). Autorica zaključuje se da su Fichertove predodžbe ideološki mobilizirane, u čvrstoj vezi s političkim i društvenim previranjima vremena u kojemu su nastale. Iz njih proizlazi sentimentalni paternalizam koji je bio karakterističan i za Mazzinija i za Tommasea, Fichertove uzore. Njegov diskurs može se definirati dijaloško- diferencijalnim jer se realizira u odnosu na drugog, ali i u usporedbi vlastitog s tuđim. Realizira se u dihotomijama Italije i Slavije, Italije i Dalmacije, Slavije i Dalmacije, a što se u općim dihotomijama može prevesti kao odnos središta i periferije, sjevera i juga, zapada i istoka, zrelosti i infantilnosti te civilizacije i barbarstva.

Luigi Fichert, imagologija, autopredodžbe, heteropredodžbe

nije evidentirano