hrvatski

Šimićev simultanizam u teoriji i praksi

Rad se bavi fenomenom simultanizma, kao jednim od prepoznatljivih obilježja avangardističke i modernističke prakse prvih desetljeća XX. stoljeća, u teorijskim i pjesničkim radovima A. B. Šimića. Nakon razrade Šimićevih teorijskih razmatranja o simultanizmu kao simptomu moderne kulture i civilizacije, ali i specifičnom estetskom fenomenu, u drugom se dijelu analiziraju elementi simultanističke poetike u njegovu pjesničkom opusu, uz zaključak da one prevladavaju u ranoj ekspresionističkoj (“anarhičnoj”) fazi autorova stvaranja (od 1917. do nastanka i objave “Preobraženja” [1920.]), dok u kasnijima ustupaju mjesto manje radikalnim oblicima osporavanja tradicionalnih predodžbi o lirici.

Antun Branko Šimić; simultanizam; ekspresionizam

nije evidentirano