hrvatski

O fenomenu Svetosavlja ili o sukobu katolicizma i pravoslavlja u Kraljevini Jugoslaviji u tridesetim godinama 20. stoljeća

Nakon što je u prosincu 1918. konstituirana zajednička država Srba, Hrvata i Slovenaca, položaj Srpske pravoslavne crkve i pravoslavlja iz temelja se izmijenio. U novoj, multikonfesionalnoj državi, SPC je izgubila status državne crkve, koji joj je bio zajamčen u Kraljevini Srbibi, odnosno Kraljevini Crnoj Gori. Samim tim i pravoslavlje je izgubilo položaj privilegirane državne, državne religije koji je do 1918. uživalo u Srbiji, odnosno u Crnoj Gori. Osim toga, sa stvaranjem nove države, pred SPC - om otvorio se problem njezina organizacijskog ujedinjenja. Institucionalno povezivanje SPC - a i njezina centralizacija osigurani su nakon 1918. u prvom redu ukidanjem sustava mitropolija i uspostavom patrijaršije 1920. No, proces uspostave jedinstvene, unificirane crkvene organizacije sam po sebi nije bio dovoljan da se učvrsti identitet pravoslavlja, koji je bio poljuljan ne samo time što je ono izgubilo status službene religije, nego i time što se našlo u istom državnom okviru s katolicizmom, odnosno s islamom. U procesu pokušaja obnove i jačanja identiteta pravoslavlja važnu je ulogu imala ideologija svetosavlja. Riječ je o ideologiji koja je u zajedničkoj državi Srba, Hrvata i Slovenaca, u tridesetim godinama 20. stoljeća, nastojala profunkcionirati kao obliku koji se razlikovao od onog u kojem je funkcionirala u 19. stoljeću. Izlaganje je usredotočeno na tri temeljna pitanja: na pitanje struktzralne promjene ideologije svetosavlja, na pitanje na koji je način pokušaj obnove i jačanja identiteta pravoslavlja u novostvorenoj državi utjecao na njegove odnose s katolicizmom, kao i na čpitanje na koji su se način odnosi između Srpske pravoslavne i Katoličke crkve odražavali na međunacionalne odnose u Kralhjevini Jugoslaviji.

Svetosavlje; Pravoslavna crkva; Jugoslavija; katolicizam

nije evidentirano