hrvatski

Konzistentnost i situacijska uvjetovanost kognitivnih i motivacijskih komponenata učenja

Polazeći od teorijskih pretpostavki modela samoreguliranog učenja i studentskih pristupa učenju, te mogućnosti koje pruža teorija latentnih stanja i crta, osnovni cilj ovog rada bio je ispitati pretpostavke o konzistentnosti i situacijskoj specifičnosti načina učenja i motivacije za učenje, te provjeriti obrasce povezanosti relativno stabilnih (osobine ličnosti) i relativno nestabilnih (motivacija za učenje) aspekata osobnosti sa dispozicijskom i situacijski specifičnom komponentom načina učenja. Podaci o strategijama učenja i motivaciji su prikupljeni od 297 sudionika u dvije vremenske točke, dok su podaci o osobinama ličnosti prikupljeni jednokratno. Analize podataka su zasnovane na postupcima postavljanja i testiranja modela strukturalnih jednadžbi temeljenih na teoriji latentnih stanja i crta. Rezultati ukazuju na značajnu situacijsku uvjetovanosti strategija učenja i motivacije, no efekti stabilnih individualnih razlika su ipak nešto izraženiji. Kad je u pitanju odnos motivacije i strategija učenja, rezultati ukazuju na dosta jasne obrasce njihove povezanosti. Stabilne individualne razlike u motivaciji značajan su prediktor individualnih razlika u korištenju strategija učenja, dok su situacijski specifične promjene u motivaciji prediktor promjena u korištenju ovih strategija. Osobine ličnosti nisu bile značajan prediktor intraindividualnih promjena u motivaciji za učenje, no, neke od njih su se pokazale značajnim prediktorom dispozicijske komponente motivacije za učenje (intelekt, neuroticizam i ugodnost). Konačno, efekti ovih osobina ličnosti na dispozicijsku komponentu strategija organizacija, elaboracija i kritičko dokazivanje su posredovani njihovim efektima na motivaciju za učenje.

strategije učenja; motivacija za učenje; osobine ličnosti; samoregulirano učenje; pristupi učenju; latentna stanja i crte; konzistentnost; situacijska specifičnost

nije evidentirano