hrvatski

Heterotopija grada pod opsadom u antiratnoj prozi Miljenka Jergovića, Nenada Veličkovića i Alme Lazarevske

Izabranim književnim tekstovima antiratne proze u ovom se radu pristupa posredstvom Foucaultove teorije prostora te se analizira heterotopijsko predstavljanje urbanih mjesta u ratnim uvjetima opsade koja grad pretvara u „monstruoznu zonu“. Uvodni dio rada posvećen je definiranju poetoloških obilježja antiratne proze, veze s kritičkim mimetizmom, poetikom svjedočenja i specifičnom reprezentacijom prostora. U tom kontekstu pristupa se izabranom književnom korpusu koji obuhvaća kratke priče iz zbirke Sarajevski Marlboro Miljenka Jergovića, roman Konačari Nenada Veličkovića i dvije priče iz zbirke Smrt u muzeju moderne umjetnosti Alme Lazarevske. U svim primjerima književni prikaz ratne zbilje smješten je u Sarajevo (iako ono u pričama Alme Lazarevske ostaje neimenovani grad), te potvrđuje sliku heterotopijske preobrazbe ratnog Sarajeva. U Jergovićevim pričama to se manifestira kroz opreku slike „paklenog Sarajeva“, heterotopijskog i zatvorenog monstruoznog mjesta, suprotstavljenog idiličnoj slici predratnog Sarajeva koje ima značenje izgubljene utopije. Za roman Nenada Veličkovića i prozu Alme Lazarevske dodatno se analizira prostor muzeja, kao heterotopije „beskrajno akumulirajućeg vremena“. Na kraju rada pristupa se temi izlaska iz heterotopije i pogleda izvana, odnosno temi bijega, odlaska i egzila, koja se vezuje uz specifične identitetske preokupacije motivima (ne)pripadanja i hibridnosti.

antiratna proza, heterotopija, kritički mimetizam, ženska antiratna priča hibridnost identiteta, egzil

nije evidentirano