hrvatski

(BIOLOŠKA I MORFOLOŠKA SVOJSTVA ISTARSKIH EKOTIPOVA ČEŠNJAKA)

Češnjak, bijeli luk ili luk (Allium sativum L.), povrtna je vrsta iz porodice lukova, a koristi se kao začinsko povrće. U Hrvatskoj je njegov uzgoj nedostatan za potrebe tržišta. Lokalno čuvani tradicijski ekotipovi izvor su genetskog materijala kojeg je moguće uvesti u komercijalnu proizvodnju češnjaka. Kroz program očuvanja biljnih genetskih resursa Republike Hrvatske, sakupljeno je 10 lokalnih ekotipova češnjaka na području Istre i Učke. Prikupljeni su ekotipovi ozimog i jarog tipa češnjaka s lokacija: Lindar (3 ekotipa), Kaštelir (2 ekotipa), Tinjan (1 ekotip), Katun Lindarski (2 ekotipa), Veli Brgud (1 ekotip) i Brseč (1 ekotip). Sakupljeni ekotipovi uzgojeni su na polju Instituta u Poreču te su zabilježene morfološke i proizvodne karakteristike. Uzorci su opisani korištenjem UPOV i ECPGR deskriptora za Allium vrste. Kod 6 ekotipova utvrđena je pojava cvatne stapke i sterilnog cvata. Najveći promjer imale su lukovice ekotipova IPT013 i IPT014 (48 mm), dok je najmanji promjer bio kod lukovica ekotipova IPT020 i IPT019 (36 i 38 mm). Najveći prinos glavica češnjaka zabilježen je kod ekotipova IPT010, IPT016 te IPT014. Što se tiče morfoloških svojstava, svi ekoptipovi imaju antocijanski obojenu ovojnicu, dok je suha ovojnica ljuske obojena žućkasto bijelo ili bijelo ovisno o ekotipu. Oblik lukovice je bio uglavnom ovalan, a veličina češnja srednje velika do velika. Utvrđena je značajna morfološka varijabilnost lokalnih ekotipova češnjaka.

(ekotip, Allium sativum L., Istra, morfološka svojstva, UPOV)

nije evidentirano