hrvatski

Utjecaj senzomotoričkih i kognitivno perceptivnih stimulacija na razvoj tjelesnog koncepta kod djeteta s cerebralnom paralizom

Kod djece s cerebralnom paralizom nepravilan doživljaj vlastitog postojanja uslijed funkcionalne dekompenzacije odnosa u okviru psihomotoričkog sprega, rezultira neprikladnim iskustvom o sebi, o svojim odnosima u prostoru, vremenu, te s drugima. U rehabilitaciji ove djece koristi se, prije svega, pokret kao senzomotorička i psihomotorička aktivnost. Mnogi autori naglašavaju da su posturalnost i organizacija psihomotorike osnovni oblici kojima se manifestira postojanje čovjeka u društvenoj zajednici. Stoga se u rehabilitaciji mora dograditi najprije ta bazična funkcija koja čini doživljaj sebe u svijetu. Time se ukazuje na činjenicu da je tijelo u osnovi doživljaja postojanja i da je bitno za organizaciju psihomotoričkih funkcija. Nakon obrade posturalnosti i tjelesnosti posebnu pozornost treba obratiti osjetilima, posebno vida i sluha, jer su aktivnosti senzomotoričkog sprega u temeljima viših psihičkih funkcija što je i definirao Piaget.

Tjelesni koncept, cerebralna paraliza, rehabilitacija

nije evidentirano