hrvatski

Ekspresija nuklearnog antigena proliferirajućih stanica (PCNA) u štakorskim fetusima tretiranim teratogenom i antioksidansom

U ovom radu istražen je do sada nepoznat utjecaj antioksidansa N– tert– Butyl– α – phenylnitrona (PBN) na teratogeni utjecaj DNA demetilacijskog agensa 5-azacitidina (5azaC) tijekom razvoja štakorskog fetusa. Ekspresija nuklearnog antigena proliferacijskih stanica (PCNA) istražena je posebno u udovima za koje se zna da su podložni malformacijama nakon djelovanja 5azaC. Skotne Fisher štakorice tretirane su 12. i 13. dana gestacije i.p. injekcijom PBN-a (40 mg/kg) i/ili 5-azacitidina (5mg/kg). 15. i 20. dana gestacije fetusi su izolirani i njihov razvoj je uspoređen međusobno i sa netretiranom kontrolom. Pratilo se preživljenje i rast (težina i duljina) zametaka. Provedena je klasična histološka analiza i bojanje kostura Inouye metodom (alizarin red S i alcian blue) te imunohistokemijska detekcija PCNA i kvantitativna stereološka analiza PCNA ekspresije (numerička gustoća-Nv) u pupoljcima udova. Fetusi su do 20. dana preživjeli jednako dobro u kontroli i nakon tretmana sa PBN-om, a značajno slabije sa 5azaC gdje je pronađen najveći postotak intrauterinih fetalnih resorpcija i smrti. PBN je statistički značajno poboljšao preživljenje u kombinaciji sa 5azaC makar je preživljenje i onda bilo značajno slabije nego u kontroli. 15. dana gestacije zameci su po težini bili podjednaki u kontroli, PBN-u i kombinaciji PBN-5azaC, a statistički značajno lakši kada su tretirani samo sa 5azaC. 20. dana zameci su ipak bili značajno lakši i u kombinaciji PBN-5azaC, ali opet značajno teži nego sa samim 5azaC. Sličan rezultat dobio se i prilikom mjerenja duljine zametaka koja je u 5azaC bila uvijek (15, i 20. dan) značajno bolja uz pretretman sa PBN-om. U zametaka tretiranih PBN-om izostale su malformacije prednjih i stražnjih udova kao i u kontroli, a malformacije udova nađene su u svih i u pretretiranih sa PBN-om i u zametaka tretiranih samo sa 5azaC. Ipak, nakon pretretmana sa PBN-om broj adaktilja prednjih i stražnjih udova bio je značajno manji, a oligodaktilija značajno veći nego u tretiranih samo sa 5azaC. U pupoljcima udova sposobnost za proliferaciju (Nv za PCNA) bila je podjednaka u PBN-u i kontroli, a značajno slabija u tretiranima sa 5-azaC. Ipak, bila je uvijek malo, ali ne značajno bolja u pretretiranih sa PBN-om. Rezultati su pokazali da sam antioksidans PBN nema nikakav utjecaj na razvoj fetusa štakora, ali većinu razvojnih parametara je značajno poboljšao kada je primijenjen zajedno sa teratogenom 5azaC što bi ukazalo na to da je teratogeni efekt 5azaC barem dijelom uzrokovan oksidativnim reakcijama. Budući da se DNA demetilacijska sredstva koriste danas u terapiji malignih bolesti čovjeka, ovaj rezultat bi mogao biti od značaja za smanjenje nuspojava takvih lijekova.

antioksidans; PBN; metilacija DNA; 5-azacitidin; PCNA; fetus

nije evidentirano