hrvatski

Upravljanje učenjem: Konstrukt samoregulacije i struktura njegovih komponenata

Polazeći od Pintrichevog modela samoreguliranog učenja, kao jednog od najistaknutijih i u istraživanjima najzastupljenijih socio-kognitivnih modela, ovaj rad je zamišljen kao pokušaj odgovaranja na jedno od pitanja o samoreguliranom učenju koja su rijetko adresirana u do sada objavljenim istraživačkim radovima. Na temelju uvida u teorijske pretpostavke ovog modela, te kritičkog razmatranja istraživanja u području, postavljen je osnovni cilj istraživanja kao pokušaj provjere strukture samoregulacije učenja. U radu je testiran model koji pretpostavlja hijerarhijsku organizaciju strategija samoregulacije i prema kojemu se opći mehanizam samoregulacije pri učenju nalazi u osnovi zasebnih i različitih oblika aktivnosti opisanih strategijama samoregulacije kognicije, motivacije i ponašanja. Istraživanje je provedeno na prigodnom uzorku studenata (N=218) prve godine Pedagoškog fakulteta u Bihaću, oba spola i prosječne dobi od 19 godina. Podaci o relevantnim varijablama istraživanja prikupljeni su primjenom dvaju instrumenata: Upitnik za ispitivanje strategija učenja u studiju (LIST ; strategije samoregulacije kognicije i ponašanja) i Upitnik strategija samoregulacije motivacije (SSRM). Teorijski pretpostavljena struktura samoregulacije učenja testirana postupkom konfirmatorne faktorske analize. Uz određene prilagodbe početnog modela, rezultati su djelomično potvrdili pretpostavke o strukturi samoregulacije učenja.

samoregulacija učenja; strategije samoregulacije

nije evidentirano