hrvatski

Nove mogućnosti psihoanalitičke psihoterapije autizma

U ovom je radu primarni cilj prikazati razvoj psihoanalitičkog koncepta autizma i utoliko novog psihoterapijskog pristupa u radu s autističnom djecom koji je nastao na iskustvu šesnaestogodišnjeg psihoterapijskog rada sa sedmero autistične djece. U prikazu je dana važnost pojedinim konceptima teorija objektnih odnosa (M.Mahler i M.Klein), koji su u početnom radu s autističnom djecom omogućili psihoterapijski pristup i prve pozitivne promjene. Dugogodišnje iskustvo u psihoterapijskom radu sa sedmero autistične djece donijelo je nove spoznaje koje su potakle promjene u teorijskom konceptu autizma i to prije svega u razumijevanju geneze i dinamike ovog poremećaja. U teorijskim okvirima pokazalo se nužnim napuštanje ranije nejasno definiranog i nedovoljno diferenciranog koncepta autizma unutar kruga shizofrene patologije. Posebna je važnost dana shvaćanju autizama kao originalnog tipa pre-psihoze u kojem shizo-paranoidni mehanizmi još nisu razvijeni. Slična su zapažanja prepoznata u konceptima 'psihoze bez podvojenosti' (D.Meltzer) i 'psihičke kože' (E.Bick). U prezentaciji vlastitih zapažanja autor se osvrće na koncepte (F.Tustin, A.Alvarez) koji su u razumijevanju psiho-dinamike autizma i utoliko u njenoj psihoterapijskoj primjeni prepoznavali važnost razvojno kasnije formiranih mehanizmima i načina odnosa. Promjene u razumijevanju geneze i dinamike autizma s naglaskom na ranim pre-objektnim aspektima komunikacije potaknule su promjene u psihoterapijskom pristupu. Promjene su primarno prepoznate u ulozi terapeuta. Radi se o odustajanju od pasivne uloge analiziranja sadržaja u potrazi za njihovim značenjem i utoliko napuštanju terapeutske uloge interpretiranja i preuzimanju aktivne uloge u kreiranju specifičnog (korektivnog) emocionalnog iskustva, određenog razinom razvoja psihoterapijskog odnosa.

psihoanalitička psihoterapija; autizam

nije evidentirano