hrvatski

Analiza leksičkih skupova u stručnom diskursu arhitekture u hrvatskom i engleskom jeziku

Tema leksičkih skupova u ovoj disertaciji obrađena je u kontekstu stručnog diskursa arhitekture u dinamičnoj interakciji kognitivne, jezične i socio-kulturološke dimenzije te u okviru relevantnih aspekata jezika struke, terminologije, leksičke semantike, kontrastivne lingvistike i kognitivne lingvistike. Osnovni cilj analize jest istražiti segment stručnog leksika arhitekture kao semantički uže povezane skupove jednočlanih i višečlanih leksičkih jedinica pri čemu se kroz kontrastiranje njihovih leksičko-semantičkih obilježja u hrvatskom i engleskom jeziku, u sklopu njihovih paradigmatskih i sintagmatskih odnosa, uspoređuju sličnosti i razlike u načinima konceptualizacije i jezične realizacije u dva jezika u stručnom diskursu arhitekture kao kognitivnom i komunikacijskom kontekstu. Metodologija rada utemeljena je u analizi usporedivih korpusa hrvatskih i engleskih pisanih tekstova s temom moderne stambene arhitekture. Rad u teorijskom dijelu ukazuje na vitalnost i kontinuiranu prisutnost pristupa leksiku kroz značenjski uže povezane skupine - sadržanog u konceptu semantičkog polja - s naglaskom u ovome radu na njegovoj evoluciji i redefiniciji kroz povijest leksikoloških i terminoloških istraživanja u skladu s razvojem novih spoznaja o jeziku kao jednoj od ljudskih kognitivnih sposobnosti. U takvom kontekstu analiza pokazuje da su granice skupova fluidne, pripadnost skupu promjenjiva, a komponente značenja predstavljaju enciklopedijski tip informacija i proizlaze iz kognitivne dimenzije jezika struke. Analiza je dokazala izraženu prisutnost sinonimije, polisemije, leksičkih i pojmovnih praznina, te osobito raznih vidova anizomorfizama hrvatskog i engleskog jezika unatoč pretpostavljenoj univerzalnosti konceptualne strukture stručnih znanja kao nadjezične kategorije čime se potvrđuje polazna teza o stručnom jeziku kao funkcionalnoj varijanti prirodnog jezika. Leksičke jedinice stručnog jezika arhitekture pokazuju se u analizi kao složene strukture s pripadajućom kognitivnom, jezičnom i sociokulturološkom dimenzijom. Značajnu ulogu u načinima konceptualizacije i leksikalizacije kao i u procesima konstruiranja i promjena značenja u dva jezika ima kontekst koji obuhvaća sintezu i interakciju neposrednog jezičnog i šireg, enciklopedijski shvaćenog kognitivnog konteksta stručnih znanja koji uključuje i sociokulturološki specifične uvjete u kojima nastaje. Ovaj doktorski rad prilog je lingvističkom istraživanju stručnog diskursa arhitekture (osobito njegove leksičko-terminološke razine) iz perspektive suvremenog, sociokognitivnog pristupa jezicima struka.

jezik struke; arhitektonski diskurs; stručni leksik; leksički skup; teorija polja; konceptualizacija; leksikalizacija; anizomorfizam; kontekst; prototip

nije evidentirano