Cilj eksperimenta bio je ispitati efekte manipulacije emocionalnom supresijom i ponovnom kognitivnom procjenom na aktivaciju simpatikusa. U istraživanju je sudjelovalo 149 ispitanika, studenata različitih fakulteta Sveučilišta u Rijeci. Negativne emocije su inducirane pomoću standardiziranog emocionalnog filmskog isječka, a prezentiran je i jedan emocionalno neutralan isječak tokom kojeg je mjerena temeljna razina simpatičke aktivacije. Kao indikatori simpatičke aktivacije mjereni su elektrodermalna aktivacija i amplituda perifernog pulsa. Tokom gledanja emocionalnog isječka ispitanici su podijeljeni u tri grupe pri čemu je prva grupa dobila jednostavnu uputu da pogleda isječak, druga grupa je dobila dobila uputu da pri tome supresira ekspresiju doživljenih emocija, a treća da upotrijebi ponovnu kognitivnu procjenu. U grupi koja je dobila uputu za supresiranje došlo je do većeg porasta elektrodermalne aktivacije u odnosu na druge dvije grupe što je u skladu s nalazima dosadašnjih istraživanja. Grupa koja nije dobila posebnu uputu i grupa koja je dobila uputu da upotrijebi ponovnu procjenu nisu se međusobno razlikovale na mjerama simpatičke aktivacije. Dodatnim analizama utvrđeno je postojanje interakcije između grupa (uobičajena uputa i uputa za ponovnu procjenu) i sklonosti k ponovnoj procjeni mjerenoj Upitnikom emocionalne regulacije (ERQ, Gross i John, 2003). U situaciji bez posebne upute povećana sklonost k ponovnoj procjeni dovela je do očekivanog smanjenja elektrodermalne aktivacije, dok je smanjena sklonost ponovnoj procjeni dovela do njenog porasta. Pri uputi za ponovnu procjenu pojedinci s niskom i visokom sklonošću k ponovnoj procjeni reagirali su jednakim porastom elektrodermalne aktivacije. Rezultati su interpretirani u kontekstu različitih efekata do kojih dovode strategije regulacije emocija ovisno o tome mjere li se kao osobine ili su eksperimentalno manipulirane na način da se zadaju kao zadatak.

Psihologija