hrvatski

IN SITU KOPOLIMERIZACIJA VINILNIH MONOMERA I UGLJIKOVIH NANOCIJEVI

U ovom radu istraživani su polimerni nanokompoziti poli(alkil-metakrilata) s višestjenačanim ugljikovim nanocijevima (MWCNT). Slobodno radikalskom polimerizacijom sintetizirani su čisti kopolimeri metil-metakrilata (MMA) s heksil-metakrilatom (HMA) te s dimetilaminoetil-metakrilatom (DMAEM) množinskih omjera 85/15, 90/10, 95/5, kao i terpolimeri MMA/HMA/DMAEM množinskih omjera 85/10/5, 85/5/10, 90/5/5. Nanokompoziti su pripremljeni in situ radikalskom polimerizacijom monomera uz dodatak ugljikovih nanocijevi (CNT) od 1 i 5 mas. %. Polimerizacije su inicirane monofunkcionalnim peroksidnim inicijatorom i vođene izotermno do visokih konverzija. Praćena je ovisnost hidrofobnosti materijala o sastavu kopolimera i udjelu CNT, što je ispitano metodom kontaktnog kuta. Polimerima su određene raspodjele molekulskih masa kromatografijom isključenja po veličini (GPC/SEC) te temperature staklastog prijelaza diferencijalnom pretražnom kalorimetrijom (DSC). Mehanička svojstva, temperature faznih prijelaza i prigušenje zvuka proučavani su dinamičkom mehaničkom analizom (DMA), dok je raspodjela CNT unutar polimerne matrice promatrana pretražnom elektronskom mikroskopijom (SEM). Ustanovljeno je da se hidrofilnost povećava porastom udjela DMAEM, dok CNT ne utječu značajno na vrijednosti kontaknog kuta. CNT su većinom nejednoliko raspoređene unutar polimerne matrice i bez specifične orijentacije. Nakon dodatka ugljikovih nanocijevi u polimernu matricu svi kompoziti imaju niža staklišta u odnosu na čiste polimere, a samo kod manjeg broja sintetiziranih nanokompozita došlo je do blagog poboljšanja mehaničkih svojstava u odnosu na čiste kopolimere.

metakrilati; polimerni nanokompoziti; ugljikove nanocijevi; in situ radikalska polimerizacija; staklište; polimerna matrica

nije evidentirano