hrvatski

„Pogledom te ubijam“

U lacanovskom smislu pogled nije samo svjestan čin gledanja, već i nešto što izmiče polju vidljivoga, fantazma koja dopire iz neke druge, zloslutne zbilje (Realnoga), te ustanovljuje, ali i pomućuje polje vidljivoga. Zato se u pogledu krije nešto apsolutno strano i nedokučivo, često u filozofijskim preispitivanjima pojmljeno kao Drugo, ili čak apsolutno Drugo. Pogled često u filmskom svijetu asocira razna čudovišta, nehumano, neljudsko, bešćutno, iznad ili ispod onoga što se u dotičnoj epohi smatra ljudskim. Ali to neljudsko, nehumano i strano u samom Pogledu isto tako može biti povezano s banalnim i svakodnevnim, s našim bližnjim koji se ni po čemu ne razlikuje od nas, kao na primjer serijski ubojica Norman iz Hitchcockova filma Psiho. U filmskoj se teoriji već dugo vremena analizira Hitchcockov misteriozni odnos između pogleda i kamere, ili tjelesne, perverzne bliskosti između objektiva kamere i oka, ali isto tako i prodirući hladni pogled koji izjednačava zjenicu oka moga s pogledom ubojice, s kamerom. Svakako jedan od najzagonetnijih pogleda takve vrste, koji utjelovljuje multidisciplinarnu isprepletenost između pogleda, filma, ideologije, smrti i ništavila, pogled je psihopata Normana s kraja Psiha. Zurenje ili buljenje manijaka, serijskog ubojice u nas, u publiku, svakako je duboko uznemiravajuće. Za razliku od filmova strave, gdje se Stvar često javlja u nadnaravnom, u Psihu, koliko god to nastrano zvuči, Pogled se javlja u "normalnom", to jest malo poremećenom normalnom. Norman je podvojen bez ikakvih vrhunaravnih ili znanstvenih utjecaja, njegova podvojenost oslikava psihoanalitičko tumačenje. Unutar jednog subjekta, tako, izviru dva Pogleda, Normana i njegove majke, te čak i ta podvojenost dovodi do zbunjujućeg stapanja na kraju filma, muški i ženski pogled u jednoj, naizgled pretpotopnoj mržnji spolova ; ali isto tako, film vrvi ostalim pogledima. Zato je Psiho predstavljao i izazivao razna psihoanalitička tumačenja.

Film Psiho; pogled; psihoanaliza

nije evidentirano