hrvatski

Interakcija nastavnik-učenik: Teorije i mjerenje

Istraživanja razrednog konteksta zadnja dva desetljeća sugeriraju da kontekst, konkretnije varijable razrednih procesa, igraju važnu ulogu u poboljšanju razumijevanja što i kako učenik uči (Turner i Meyer, 2000). Vrlo je važna komponenta razrednog konteksta interakcija između nastavnika i učenika. Pod pojmom interakcije nastavnik-učenik podrazumijevali su se različiti konstrukti, stoga se u ovom radu željelo dati pregled istraživanja pojedinih komponenti interakcije nastavnik-učenik. U radu se prikazuju različiti aspekti interakcije nastavnik-učenik (poput komunikacije, metoda poučavanja, rukovođenja razrednim procesima, socijalno-emocionalnog odnosa, stila poučavanja i slično), teorije na kojima se temelje (npr. model interakcije nastavnikučenik, teorija samodeterminacije, teorija iskustvenog učenja, model stilova učenja i poučavanja (Feldera i Silvermanove), načini mjerenja te neki mjerni instrumenti (poput Flandersove analize interakcije, inventara stila rukovođenja, upitnika nastavničke interakcije). U radu se iznose neke smjernice za buduća istraživanja koja bi trebala ispitati međuodnose različitih komponenti razredne interakcije, medijacijsku ulogu karakteristika učenika, te njihove kompleksne odnose s ishodima učenja.

komponente interakcije nastavnik-učenik, komunikacija, metode poučavanja, stil rukovođenja, socijalno-emocionalni odnos, stil poučavanja

nije evidentirano